Het Tweede stunt in de LSB beker tegen de huidige bekerhouden

Ook dit jaar speelt ASC mee in de beker van de Leidse Bond, de LSB Beker.
Alvorens we daar op de finaledag, bij de laatste 4 teams, mogen aantreden staan er eerst enkele knock-out wedstrijden op het programma.

De eerste wedstrijd was dinsdag 13 november, en wel tegen de huidige bekerhouder: Leithen.
We moesten aantreden in het hol van de leeuw, in Leiden.
Bij binnenkomst zagen we aanvankelijk alleen bridgende of bingoende mensen, en hadden we het schaken bijna ingeruild voor deze sporten.

Uiteindelijk konden we toch de beoefenaars van de edele schaaksport vinden, en gingen zo rond 8 uur de 1e partij van start.
In de LSB beker worden er per ronde namelijk niet 1, maar 2 partijen gespeeld, tegen dezelfde tegenstander.
De bedenktijd bedraagt 45 minuten per persoon per partij.

ASC werd vertegenwoordigd door het 4-tal Rudolf, Alexander, Jeroen en Nico van Zuylen.
De 1e partij hadden we op het 1e bord wit (was geloot).
Rudolf  kreeg daarin een Lasker-variant tegen (1. f4 e5), maar kende dat vrij goed.
Hij wist dat het eigenlijk een mindere variant was voor zwart, en wist dat voordeel mooi uit te buiten!

Jeroen had het aan de andere kant van mijn bord lastig, maar wist het uiteindelijk binnen de remise-marge te houden.
Van de partij van Nico heb ik niet zoveel gezien, maar die ging volgens mij vrij geruisloos ten onder.
Aan mijn eigen bord (2) kwam ik moeilijk uit de opening.
Toen ik er uiteindelijk wel uit kwam was de tijdnood-fase aanbeland.
Daarin gaf ik een cruciale pion weg, maar mijn tegenstander speelde het ook niet optimaal, waardoor het eindspel uiteindelijk remise was.

Dus 2-2 was de tussenstand, maar wel 2-2 voor ons. Want bij gelijkspel valt eerst het laatste bord af, en wordt dan gekeken wie er het meeste punten heeft.
Daar wij op het laatste bord verloren hadden zou dat beteken dat wij door zouden gaan mocht dit de eindstand zijn>
Er kwam echter nog een partij…

Hierin speelde iedereen met verwisselde kleuren tegen dezelfde tegenstander.
Dit keer was ik zelf als eerste klaar. In een aangenomen Alapin kwam ik in een variant die ik redelijk goed ken (en tegen bijvoorbeeld Jeroen al heel vaak op het bord heb gehad).
Mijn tegenstander kende het niet zo goed, en verslikte zich op zet 13 door de dames te ruilen. Niet veel later kostte dat een stuk, en gaf hij zich gewonnen.

Jeroen had het ondertussen erg lastig, en stond waarschijnlijk verloren.
Uit alle macht probeerde hij zich staande te houden, maar dat leek toch echt onbegonnen werk, en de stelling ging (in ieder geval optisch) van kwaad tot erger.
Alle omstanders hadden op een gegeven wel meerdere manieren gevonden waarin het toch echt afgelopen zijn, en de Leithenaar het zou afmaken.
Hij verzuimde echter gedurende een zet of 10 te winnen, en Jeroen bleef dapper stand houden.
Totdat de Leithenaar pardoes een stuk weggaf, en de rollen ineens omgedraaid waren!
Dubbie moest nog wel even opletten, maar liet zien dat hij wel met een gewonnen stelling overweg kon.

Daarmee hadden wij 4 punten, en waren we door, al waren er nog 2 wedstrijden bezig!
Mocht Nico op bord 4 namelijk verliezen, dan zouden we op 4 punten blijven, en zou wellicht het laatste bord afvallen, waarop we 2 keer verloren hadden.
Mocht Nico niet verliezen, dan zouden we meer dan 4 punten halen, en ook doorgaan!

De stelling van Nico was echter niet om over naar huis te schrijven.
Iets eerder in de partij had hij heel goed gestaan, maar in een variant was hij 1 zet vergeten, waardoor het een lastige stelling werd.
Die uiteindelijk ook verloren bleek te zijn en te worden.

Rudolf had op bord 1 een redelijke opening gehad, althans optisch, maar wel in een complexe stelling.
Zijn tegenstander, die om onduidelijke redenen erg boos was op een bepaald moment in de partij, wist de partij uiteindelijk nog te winnen.

Maar dat kon ons niet meer schelen, wij waren door!
En het bleef nog lang onrustig in Leiden en omstreken 🙂

 

 

Reacties zijn gesloten.